ÃœSKÃœDAR SIBYAN MEKTEPLERÄ°

İlköğrenim görmek üzere açılan okullara bu ad verilirdi. Hemen her mahallede bulunduğundan halk arasında Mahalle Mektebi adıyla anıldığı gibi, çoğu taşla yapılmış binalar olduğundan Taş Mektep de denirdi.

ÃœSKÃœDAR SIBYAN MEKTEPLERÄ°

Ä°lköÄŸrenim görmek üzere açılan okullara bu ad verilirdi. Hemen her mahallede bulunduÄŸundan halk arasında Mahalle Mektebi adıyla anıldığı gibi, çoÄŸu taÅŸla yapılmış binalar olduÄŸundan TaÅŸ Mektep de denirdi. Bu mektepler ekseriyetle camilere bitiÅŸik büyük bir odadan ibaretti.

'Amin Alayı' ile okula baÅŸlayan çocuk, umumiyetle camiin imamı veya müezzini olan 'Hoca Efendi' den ders görürdü. Okutulan dersler elifbadan (alfabe) baÅŸlamak üzere Kur'an, yazı, ilmihal ve hesaptan ibaretti. Sonraları buna tarih ve coÄŸrafya da ilâve edilmiÅŸtir. Bu mektepler sabahleyin erkenden açılır, ikindiye kadar devam ederdi. Sabahleyin gelen öÄŸrenciler ÅŸimdiki öÄŸrenci andı gibi hep bir ağızdan, 'Gülbang' okurlardı. Ücretli olan sıbyan mekteplerinde sınıf taksimatı yoktu. Hatim indiren mektebi bitirmiÅŸ olurdu.

Resmi Ä°ptidaî Mektepler'in açılması ve çoÄŸalması ile sıbyan mektepleri tabiri bırakılmış ve onun yerine Mekâtib-i Ä°btidaiyye tabiri kullanılmaya baÅŸlanmıştır. 1870 tarihlerinde yalnız Üsküdar'ın merkezinde 28 sıbyan mektebi vardı. Oysa o tarihte Ä°stanbul'un diÄŸer merkezlerinde bu kadar okul yoktu. O devirde, Üsküdar'a baÄŸlı olan Kadıköy'de sadece altı okul bulunuyordu.